Wina włoskie to nie tylko szeroka oferta, co zrozumiałe zwłaszcza w kontekście od dekad największego producenta win na świecie, ale i kawał historii. Nie bez kozery antyczni nazywali Italię Entorią, krainą wina. Ponad trzy tysiąclecia tradycji. Wino włoskie to synonim dolce vita. Jest w czym wybierać bo we Włoszech uprawia się ponad 2000 odmian winogron, z czego większość to odmiany lokalne (choć zarejestrowanych jest 440).
Włoskie wina wytrawne to warunek sina qua non każdej karty win pod każdą szerokością geograficzną. To producenci, którzy często z pokolenia na pokolenie tworzą wina od stuleci. Choć mówiąc o winach, że są włoskie to dalekie uproszczenie. Dwadzieścia regionów, tego stosunkowo młodego jak na Europę kraju (przypominamy Włochy powstały a raczej zjednoczyły się w drugiej połowie XIX wieku – do czego przyczyniło się a jakże wino!) bohater narodowy – Garibaldi jak niemal każdy we Włoszech miał winnicę, a gdy Austro-Węgry zwiększyły podatki od wina, zagotowała się w nim krew, mówiąc kolokwialnie i ruszył z rewolucją. Dwadzieścia regionów i różne filozofie tworzenia wina. Mamy więc wina piemonckie, toskańskie, wina sycylijskie, etc. które dla uproszczenia nazywamy włoskimi. Dziś Włosi spożywają per capita ponad 40 litrów, które my im zazdrościmy, a oni opłakują jako najgorszy wynik w swej historii. Wina z Włoch szerokim strumieniem wpływają do Polski i mimo, że daleko nam do ich spożycia jako kraj importerski jesteśmy w pierwszej dwudziestce. A należy tu wspomnieć, że Włosi odpowiadają za niemal 20% światowej produkcji wina.